Czy doskwiera nam samotność?

Czasem zastanawiamy się czy ktoś jest sam, czy samotny – niby nic, a jednak różnica. Stwierdzenia te mogą odnosić się do dwóch różnych osób. Sam/ sama – może być z wyboru, mówimy tu o singlach. Bycie samotnym – możemy odnieść do osoby, której partner odszedł w wyniku choroby. Samotni możemy się też czuć w związku z drugą osobą. Zadajemy często sami sobie pytanie, czy samotność może nam doskwierać i czy może to osiągnąć takie rozmiary, że będziemy potrzebować pomocy. Otóż okazuje się, że tak właśnie jest. Bycie pozostawionym samemu sobie, czy też samotnym niesie za sobą wiele komplikacji. Wydaje nam się, że już nic nie ma sensu, nie ma po co i dla kogo żyć – mamy przed sobą niewidzialny mur, którego w naszym odczuciu nie da się rozbić.

Bycie samemu…

W naszych czasach modne stało się bycie singlem. Rzeczeni single mówią: „jestem sam/sama, ale nie samotna. Mam dużo znajomych, przyjaciół, z którymi często się spotykamy lub gdzieś wyjeżdżamy”.  Czy to jest prawda? Jeśli tak to w jakim stopniu? Tak do końca chyba nie jest idealnie, bo przecież kiedyś bycie samemu przerodzi się w bycie samotnym. Stanie się tak dlatego, że to liczne grono znajomych przyjaciół kiedyś znajdzie swoje drugie połówki, założy rodziny. A ten zagorzały singiel/ singielka zostaną dalej sami. Nie do końca wierzymy w przytoczone powyżej słowa, ponieważ z reguły ludzie nie są stworzeni do życia w samotności. W większości ludzie lubią innych ludzi i przebywanie w ich towarzystwie.

Bycie samotnym…

Wyobraźmy sobie taką historię: jest starsze małżeństwo, jedno jest mocno schorowane  i odchodzi. Drugie staje się samotne, nie może pogodzić się z odejściem swojej połówki. Nagle pozostawiona osoba z miłej, sympatycznej staje się egocentryczna, która chce mieć innych ( w tym swoje dzieci) na własność. Pozostawiona osoba myśli, że jest pępkiem świata, chce i żąda od najbliższych poświęcania jej jak najwięcej czasu, w tym bycia na każde zawołanie. Z osoby starszej cieszącej się dobrym zdrowiem, staje się w swoim mniemaniu osobą samotną i rozchorowaną. Po co? A no właśnie po to by zwrócić na siebie uwagę. Skoro osoba samotna nie czuje zainteresowania innych, wymyśla różne choroby, mówi, że jest schorowana po to, by przyciągnąć uwagę najbliższych i ich troskę. Czy postępowanie osamotnionego jest na miejscu? Odpowiedź brzmi –  nie! Najbliższa rodzina zajmuje się osamotnioną osobą jednak tej jest wiecznie mało chciałaby więcej i więcej.  Żąda od najbliższych całkowitego poświęcania jej czasu, o różnych porach dnia i nocy. Osobie, która została sama wydaje się, że oto teraz świat będzie kręcił się wokół niej. A jej potrzeby, zachcianki i zdanie na różne tematy są najważniejsze, nie mówiąc już o tym, że ona sama jest najmądrzejsza.

Gdy jesteś sam…

Usiądź i pomyśl, czy chcesz byś sam do końca życia. Może Twoje przekonanie jest chwilowe, a za chwile będzie już za późno na znalezienie drugiej połówki. Pamiętaj, że w związku jest raźniej i łatwiej.

Gdy jesteś samotny…

Nie bądź dzieckiem nie absorbuj sobą wszystkich dookoła Ciebie. Twoi najbliżsi kochają Ciebie, zawsze chętnie Ci pomogą, ale mają też swoje życie i problemy. Spotykaj się z nimi kiedy tylko Ty i oni mają na to ochotę, ale nie przywołuj ich do siebie o każdej porze dnia i nocy pod byle pretekstem. Bądź osobą, która wysłucha i doradzi – nie wymagaj od najbliższych, żeby słuchali tylko Ciebie i tylko Twoje zdanie brali pod uwagę.

Szukane frazy:

• małżeństwo morganatyczne
• allinurl: online Rodzina Soprano
• bajki e4rotyczne
• singielki serial
• małżeństwo bez miłości